Eeltvorming

Eelt is een natuurlijke reactie van de huid op extra druk. Personen die veel tillen of zwaar werk met de handen verrichten hebben -als natuurlijke bescherming- eelt aan de handen. Overmatig eelt aan de voeten geeft vaak aanleiding tot vervelende klachten.  

Eelt aan de voeten als bescherming.

Eelt is een natuurlijke beschermlaag. Aan de voeten hebben we  een dergelijke beschermlaag bijvoorbeeld op de bal en onder de hiel, de plaatsen waarop wij staan: ‘drukpunten.’  

Overtollig eelt aan de voeten.

Bij veel mensen wordt deze beschermlaag te dik en gaat pijn doen bij het lopen. Dan hebben we te maken met overtollig eelt, vaak in combinatie met likdoorns. Dit eelt kan door mij deskundig worden teruggebracht tot de normale dikte.

Eelt door verkeerd schoeisel.

Ook kan eelt ontstaan door de druk van de schoen boven op de tenen of teentoppen, met als gevolg: kans op pijnlijke likdoorns. Meestal is dan de schoen de oorzaak, deze is te klein of te nauw. Ook te wijde schoenen kunnen eelt veroorzaken omdat er dan een constante wrijving is tussen de huid en de schoen. Goed passende schoenen zijn dus heel belangrijk om extra eeltvorming aan de tenen te voorkomen.

Ingroeiende teennagels

Ingroeiende teennagels (vaak aan de grote teennagel) zijn een pijnlijke aandoening die zo snel mogelijk moet worden verholpen. Ik geef u tips om te voorkomen dat uw nagels gaan ingroeien, en laten zien wat ik voor u kan betekenen om snel van de pijn te worden verlost.

 Hoe ontstaan ingroeiende teennagels.

De grootste risicofactoren voor het ontstaan van ingroeiende teennagels is druk door slecht passende schoenen, het verkeerd – te kort – knippen van nagels en een weke nagelomgeving door veel baden of transpiratie. Zijwaartse druk van te smalle schoenen dringt de nagelwal over de nagel heen. Bovenwaartse druk door schoenen met te weinig ruimte in hoogte voor de tenen, duwt de nagel dieper in het nagelbed.

 Verkeerd knippen.

Als de nagel te kort wordt geknipt geeft dat schijnbaar een verlichting vanwege drukvermindering. Maar meestal zijn dan de gevolgen erger dan de kwaal. Het zachte gedeelte van de teentop kan zich dan over de teennagel krullen, zodat het ingroeien weer opnieuw begint. Nagels hebben juist een beschermende werking voor de zachte teentoppen.

Zij dienen altijd minimaal 1 millimeter uit te steken voorbij de teentoppen. Een ander veelgemaakte fout is, dat men de hoek van de nagel schuin weg knipt. Dit om direct pijnverlichting te geven. Hierdoor kan de nagel steeds dieper in het zachte weefsel van de nagelwal binnendringen. Vaak is er ook nog sprake van een beschadiging door knippen, waardoor zich als het ware een scherpe splinter vormt welke nog makkelijker in het zachte weefsel dringt.

Verloop. 

In veel gevallen speelt meer dan één van de zojuist genoemde factoren een rol. Wanneer uiteindelijk de nagel dieper in het zachte weefsel binnendringt, ontstaat er een ontsteking. De huid wordt dan rood, glanzend en gespannen. Een kloppende pijn in de teen die gevoelig is bij de minste aanraking is het gevolg.

Behandeling.

U wordt geadviseerd niet zelf langdurig te proberen een ingroeiende nagel te behandelen. Ik heb daartoe instrumenten en medicamenten en kan er voor zorgen dat de nagel optimaal glad wordt gemaakt en eventueel dunner gefreesd. Bovendien kan ik er voor zorgen dat de nagel drukvrij komt te liggen. Verder zijn er diverse technieken voorhanden om herhaling van ingroeien te voorkomen.

Voorkomen beter dan genezen.

Dit gaat zeker op voor een ingroeiende nagel. Wanneer u aandacht schenkt aan de volgende punten kunt u deze pijnlijke aandoening voorkomen:

• knip teennagels altijd recht en niet te kort
• knip nooit hoekjes van de teennagel rond af
• vijl ook de teennagels netjes glad zoals uw vingernagels
• draag schoenen die voldoende ruimte bieden aan de tenen,
• zowel in breedte als in hoogte.

Kloven

Kloven zijn plekken waar de huid ingescheurd is. Deze inscheuringen van enkele millimeters tot een centimeter lang zijn aan de oppervlakte breder dan in de diepte. De oorzaak is vaak een droge of juist verweekte huid.   Waar komen kloven voor.  Aan de hiel ontstaan kloven wanneer de huid extra droog is, meestal in combinatie met overmatige eeltvorming. Aan de tenen door een verweekte huid.

  Vochtige kloven tussen of onder de tenen.

Deze ontstaan door een verweekte huid door overmatige transpiratie of door langdurig contact met water. Een belangrijke oorzaak is vaak een schimmelinfectie. Deze moet eerst worden behandeld met door de arts voorgeschreven medicamenten. Daarbij is het zaak de huidomgeving zo droog mogelijk te houden door na het wassen tussen de tenen goed af te drogen.

  Droge kloven aan de hiel.

Een verminderde talgafscheiding en een beperkte transpiratievorming geeft vaak kloven aan de hiel. De elasticiteit van de huid is afgenomen en leidt daardoor tot scheurvorming. Door een voortdurende belasting kunnen de kloven dieper worden en daarbij gaan ontsteken of zelfs bloeden. In dit stadium een behoorlijk pijnlijke aandoening. Bij droge kloven wordt zoveel mogelijk overmatig eelt verwijderd, voornamelijk de randjes eelt van de kloven. Dit is belangrijk om het herstel van elasticiteit van de huid te bevorderen. Pas dan is genezing van droge kloven goed mogelijk.

Likdoorns

Een likdoorn, is een sterke eeltvorming op een klein gebied van de huid. Zowel onder de voet als tussen en op de tenen. Het is een misverstand te denken dat een likdoorn een wortel heeft. Een likdoorn groeit van buiten naar binnen. Dat wil zeggen dat het gevormde eelt door de druk van de schoen op een kleine ruimte naar binnen wordt gedrukt in een kegelvorm. Door de kegelvorm, met de punt naar binnen, doet de likdoorn pijn als men er op drukt. De likdoorn kan verwijderd worden. Als er aan de oorzaak niets wordt gedaan, bijvoorbeeld door het model of type schoen te veranderen, is het logisch dat zich op den duur weer een likdoorn vormt.

Voetwratten

Een gewone voetwrat is een virusinfectie en lijkt vaak op een likdoorn. Voetwratten worden – net als wratten op andere plaatsen van het lichaam – veroorzaakt door een virusaandoening. Op de voetzool zijn wratten door het lichaamsgewicht plat.

Wat is een voetwrat.

Een bloemkoolachtige uitstulping van de huid, veroorzaakt door een virusinfectie.

Hoe herkent u een voetwrat.

Wratten en likdoorns zijn vaak lastig te onderscheiden. Het verschil tussen een wrat en een likdoorn is dat een wrat bij zijdelingse druk pijn doet en een likdoorn als men er bovenop drukt.

Soorten voetwratten.

Voetwratten zijn zeer besmettelijk. De gewone wrat komt meestal voor op jongere leeftijd. Er zijn verschillende soorten wratten, waaronder de ouderdomswrat. Het is een bruinachtige woekering van diverse afmetingen en kan overal op de huid voorkomen, ook op de voeten. Wratten verdwijnen op den duur vanzelf, hoewel dit soms jaren kan duren.

Niet behandelen.

Daar er bij een voetwrat altijd sprake is van weefselwoekering, zal ik niet eerder behandelen dan met toestemming van de huisarts.

Eerst naar de huisarts.

Als u een voetwrat heeft, of denkt te hebben, adviseren ik u contact op te nemen met uw huisarts.

Huidschimmel

Huidschimmel wordt ook wel ‘zwemmerseczeem’ genoemd. Veel mensen hebben last van deze (jeukende) huidaandoening. Voorkom dat u besmet raakt! Bezoek regelmatig een pedicure, deze kan in een vroeg stadium schimmel herkennen. Zo kan een eenvoudige behandeling afdoende zijn.

Hoe herkent u huidschimmel (zwemmerseczeem)

Schimmelinfecties komen veelvuldig voor tussen de tenen en onder de voeten. Het begint vaak met blaasjes en door krabben gaat de huid kapot. Deze infectie is zéér besmettelijk.

Wat is de oorzaak van huidschimmel.

Ze wordt opgelopen in gezamenlijke doucheruimtes, kleedkamers en zwembaden. In een warm en vochtig klimaat gedijen schimmelsporen het best, zodat genoemde ruimtes een bron van (her)besmetting vormen. Ook overmatig zeepgebruik en niet voldoende afdrogen van de voeten (vooral tussen de tenen) draagt bij aan het ontstaan van een schimmelinfectie.

Behandeling.

In een vroeg stadium kan behandeling met anti schimmelzalf en poeder nog afdoende zijn. Behalve de huid moeten ook alle schoenen behandeld worden met schimmeldodende poeder. Dit zal heel regelmatig en consequent moeten plaatsvinden om te voorkomen dat u zichzelf telkens opnieuw besmet. In een vergevorderd stadium zijn deze maatregelen niet meer afdoende en is het raadzaam de huisarts te raadplegen.

Schimmelnagels

Een ontsierende aandoening, soms pijnlijk. Maar ach, eigenlijk valt er best mee te leven. Zo denken de meeste mensen. Schimmels zijn de aanstichters van deze zogenaamde ‘kalknagels.’ Gelukkig zijn schimmelnagels tegenwoordig prima te behandelen.

Hoe herkent u een schimmelnagel?

Bij schimmelnagels vertoont de nagelplaat verkleuringen zoals witte tot gele / bruinachtige strepen. De lengtegroei van de nagel is geremd en het gevolg hiervan is dat de dikte van de nagel toeneemt.

Hoe vaak komt het voor?

In Nederland lijdt naar schatting circa 26% van de bevolking aan een schimmelinfectie aan de nagels. Mannen en vrouwen lopen ongeveer een gelijk risico op het krijgen van schimmelnagels. De kans neemt toe naarmate men ouder wordt. Ook risicogroepen – bijvoorbeeld diabetici – hebben vaak last van schimmelnagels. De gevolgen zijn: last bij het lopen, pijn en een onnodig schaamtegevoel.

Hoe ontstaan schimmelnagels?

Iemand met een gezonde huid en gezonde nagels heeft meestal een prima afweer tegen schimmels. Schimmels hebben het prima naar hun zin in slecht groeiende, vochtige of beschadigde nagels. Onder die omstandigheden kunnen schimmels zich gemakkelijk verspreiden. De sporen van schimmels bevinden zich overal in onze omgeving en we komen er dus eenvoudig mee in contact.

Vooral in gemeenschappelijke ruimtes zoals douches, zwembaden, sporthallen en sauna’s. Wanneer u daar op blote voeten rondloopt, komt u bijna onvermijdelijk in contact met schimmelsporen. Als u vervolgens uw voeten onvoldoende afdroogt en bovendien overmatig transpireert, is de kiem voor een schimmelinfectie gelegd. U bent zelf dan weer een bron voor nieuwe infecties. Iemand met schimmelinfectie kan miljoenen sporen verspreiden, die heel lang besmettelijk blijven.

Hoe zijn schimmelnagels te voorkomen?

Het is een misverstand te denken dat schimmelinfecties ontstaan door slechte hygiëne. Wat kunt u zelf doen om de kans op besmetting zo klein mogelijk te houden:

• gebruik niet te veel zeep en spoel zeepresten grondig af
• desinfecterende zeep is niet effectief tegen schimmels
• droog uw voeten zorgvuldig, vooral tussen de tenen
• draag goed passende – leren – schoenen
• wissel schoenen regelmatig
• draag altijd slippers in openbare wasgelegenheden of sportruimtes.

Behandeling van schimmelnagels

Een schimmelnagel geneest nooit vanzelf. Wanneer de nagel door schimmel is geïnfecteerd, kan deze infectie zich langzaam uitbreiden. Er zijn schimmeldodende middelen verkrijgbaar die wel dagelijks en langdurig gebruikt dienen te worden. Als u 1 keer vergeet het middel te gebruiken betekend dit, dat u de schimmel weer een voorsprong geeft van ongeveer 2 weken

Ook kan de huisarts of dermatoloog geneesmiddelen voorschrijven die een hardnekkige schimmelinfectie sneller en grondiger kunnen bestrijden. Daarmee is de kans op een succesvolle behandeling groter geworden.

Naast de voorgeschreven middelen moeten alle schoenen aan de binnenkant worden behandeld met een schimmeldodend middel. Uit voorzorg om te voorkomen dat schimmelsporen zich in de schoenen nestelen en zodoende herinfectie veroorzaken. Ik kan de dikke en soms pijnlijke nagels dunner maken, wat de genezing bevordert.

Een geruststelling tot slot

Na behandeling met het voorgeschreven geneesmiddel kan het zijn dat u in eerste instantie een beetje teleurgesteld bent. U ziet weinig resultaat. Dit komt doordat er tijd nodig is, voordat de aangetaste gele delen van de nagel helemaal uitgegroeid zijn. Vooral de nagels van de grote teen groeien slechts enkele millimeters per maand. Na enkele maanden geduld groeit er echter weer een gezonde nagel die u geen last of pijn meer bezorgt.

Blaren

Een veel voorkomend probleem bij sporters zijn blaren. Tegen druk en wrijving verdedigt de voethuid zich door eeltvorming. Hevige wrijving geeft echter een soort noodmaatregel door blaarvorming.

Een blaar is een beschermend vochtkussen met een blaas, gevormd door de bovenste huidlaag en een bodem bestaande uit de onderste huidlaag. De blaarbodem vormt in 24 uur een nieuw huidlaagje. Het is van groot belang voor een snelle genezing en het voorkomen van infectie dat de blaar gedurende die eerste 24 uur gesloten blijft. Dit betekent wel 24 uur last van een pijnlijke blaar. Een blaar geneest nog sneller als hij heel blijft, maar het vocht eruit wordt gezogen. Om daarbij het gevaar van infectie te voorkomen wordt het gebied rondom de blaar met betadinejodium ontsmet. Vervolgens maakt men aan de zijkanten een kleine opening, bijvoorbeeld met een gedesinfecteerde naald, en drukt men het vocht met een steriel gaasje uit de blaar. Zorg ervoor dat al het vocht afloopt en het ‘blaardak’ verkleeft met de blaarbodem. Het losse stuk huid mag beslist niet worden verwijderd, omdat er dan een infectie ontstaat. Plak de blaar daarna strak af met een pleister (zonder gaas). In de meeste gevallen kan men daarna gewoon weer verder lopen of sporten.

Voorkom blaren

Vooral in het begin van het seizoen treden blaren op, wanneer de huid enige tijd niet aan druk of wrijving was blootgesteld. Neem daarom vooral in deze periode beschermende maatregelen. Plak gevoelige huidgebieden af tijdens training en wedstrijden met bijvoorbeeld hecht pleister (dus zonder verbandgaas). De schoen wrijft dan tegen de pleister in plaats van de huid. Om blaren te voorkomen moeten sportschoenen goed aansluiten.